Aby zwiększyć bezpieczeństwo na drogach, firmy transportowe zobowiązano do przestrzegania przepisów dotyczących czasu pracy i odpoczynku kierowców. Z perspektywy przewoźników specjalizujących się w transporcie międzynarodowym kluczowe są zapisy unijnego rozporządzenia 561/2006 i konwencji AETR. Kiedy ma zastosowanie konwencja AETR?
Czym jest konwencja AETR? Definicja
Konwencja AETR to umowa europejska dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe – reguluje ona okresy prowadzenia pojazdów, przerw i odpoczynku w transporcie międzynarodowym. Samo „AETR” to skrót od francuskiego Accord Européen sur les Transports Routiers. Konwencja nie jest nowością – została uchwalona w 1970 r.
Regulacje zawarte w konwencji AETR obowiązują firmy wykonujące przewozy międzynarodowe w krajach EOG i państwach sygnatariuszach – poza państwami UE. Listę krajów, które podpisały konwencję AETR, można znaleźć tutaj: https://evotax.pl/pl/blog/co-to-jest-konwencja-aetr/.
Konwencja AETR – ile wynosi czas pracy kierowcy?
Według konwencji AETR dziennie kierowca na prowadzeniu pojazdu może spędzić 9 godzin. Ale od tej ogólnej zasady został przewidziany wyjątek – istnieje możliwość przedłużenia dziennego czasu prowadzenia pojazdu dwukrotnie w każdym tygodniu do maksymalnie 10 godzin. Jednocześnie:
- tygodniowy czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 56 godzin;
- całkowity czas prowadzenia pojazdu w każdym okresie 2 następujących po sobie tygodni nie może przekroczyć 90 godzin;
- po 4,5 godzinach prowadzenia pojazdu kierowca powinien odbyć co najmniej 45-minutową przerwę – wyjątkiem jest sytuacja, gdy zaczyna on okres odpoczynku;
- powyższa przerwa może też zostać zastąpiona dwiema – pierwszą o długości co najmniej 15 minut i drugą o długości co najmniej 30 minut.
Ile wynoszą okresy wypoczynku zgodnie z AETR?
Umowę AETR podpisało wiele krajów. Przewoźnicy z tych państw są zobowiązani przestrzegać również okresów wypoczynku – dziennych i tygodniowych. Przykładowe zasady w tym zakresie, jakie przewiduje konwencja AETR, są następujące:
- odpoczynek zawarty w 24-godzinnym okresie, który trwa co najmniej 9 godzin, ale mniej niż 11 godzin, to skrócony dzienny okres odpoczynku;
- dozwolone są jedynie 3 skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy 2-tygodniowymi okresami odpoczynku;
- kierowca w ciągu 2 kolejnych tygodni musi wykorzystać co najmniej 2 regularne tygodniowe okresy wypoczynku lub 1 regularny tygodniowy okres odpoczynku i 1 skrócony tygodniowy okres odpoczynku, który będzie trwać co najmniej 24 godziny – w drugim przypadku obowiązują dodatkowe obostrzenia;
- tygodniowy okres odpoczynku nie może rozpocząć się później niż po zakończeniu 6 okresów 24-godzinnych – liczy się je od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku.
Stosowanie konwencji AETR – jak uniknąć kar?
Zarówno unijne rozporządzenie 561/2006, jak i konwencja AETR mają jeden cel – wyeliminować wypadki spowodowane przez zawodowych kierowców, których przyczyną jest przemęczenie. Stąd też jedynym sposobem, aby uniknąć kar, jest skrupulatne pilnowanie czasu pracy kierowcy. Przeszkoleni w tym zakresie powinni zostać również sami kierowcy – muszą oni znać zasady, aby można było ich rozliczać z ich przestrzegania.
